"We zeggen altijd ‘wij’ bij de brandweer"

“Maar dat gaat prima, hoor”, glimlacht Khalid terwijl hij de uien snijdt voor het avondeten. “Ik doe het graag, het is mooi werk.” In 1998 kwam Khalid in dienst bij Brandweer Den Haag, inmiddels Brandweer Haaglanden. Daarvoor was hij al vrijwillig brandweerman én brandweerduiker bij de kazerne in Leidschendam. Na zijn opleiding bij Brandweer Den Haag werd hij geplaatst op kazerne Centrum in Den Haag. Daar deed en doet hij zijn werk als brandweerman en brandweerduiker en was hij ook nog een tijdje hoogwerker bediener. 

“Ik heb altijd veel gesport, ook al voordat ik bij de brandweer ging werken”, vertelt Khalid verder. “Dus die goede conditie heb ik kunnen gebruiken tijdens mijn werk. En zolang je maar lekker mee blijft doen met de collega’s in de ploeg, blijf je conditioneel lekker op peil. Fit moet je namelijk wel zijn in dit beroep, en zeker als duiker. Het is nooit zwaar geweest voor mij. Ik houd wel van wat actie en als je jezelf lekker in gang houdt, kan je prima meekomen. Zolang je natuurlijk geen blessures krijgt.” 

“In al die jaren bij de brandweer zijn er altijd wel incidenten waar je nog eens aan terug denkt. Grote branden bijvoorbeeld, gelukkig zonder slachtoffers. En een jongetje dat wij uit het water haalden en al 15 minuten onder water had gelegen. Maar hij leeft nog!  

We zeggen altijd ‘wij’ bij de brandweer, want we werken in een team, bij brand en ook bij duikklussen. Dat teamverband maakt het werk leuk en zo kunnen we hulp bieden waar nodig. Daar ga je 100% voor. Je bent afhankelijk van elkaar en we vullen elkaar aan. Je gaat gezamenlijk aan de slag, dat is je beroep.” 

Khalid zou liever nog wat langer bij Brandweer Haaglanden blijven, maar de maximum leeftijdsgrens voor het zware beroep van brandweerman/-vrouw staat op 59 jaar. “Ik werk op een leuke kazerne met leuke collega’s en ben hier graag, maar ik begin het te accepteren dat komende zaterdag mijn laatste dienstdag is. Eerst dit maar afsluiten en misschien ga ik daarna vrijwilligerswerk doen.”