"Na ons komt er niemand meer"
22 juni 2023
Margriet, manschap, lid van Surf Rescue Team, lifeguard
“Mijn eerste ervaring met de brandweer herinner ik mij nog goed. Ik was twaalf jaar oud en mijn pony was in een droge sloot gekomen en kon er niet meer uitkomen. Ik ben toen hard naar huis gerend en raakte in paniek toen we niet direct het alarmnummer wisten. Dat was namelijk net veranderd van 06-11 naar 112. Vervolgens kwam er behoorlijk wat materieel aanrijden. Twee brandweerwagens, de politie en een ambulance. Dat maakte veel indruk en ik vond dat heel tof. Mijn idee was toen nog dat het brandweervak alleen voor stoere mannen was. Onbewust was het misschien wel een wens om bij de brandweer te gaan, maar op dat moment dacht ik niet ‘dit is iets voor mij’. Ik ben een paar jaar later begonnen met een administratieve opleiding, ben de horeca ingerold en haalde mijn diploma als snowboardinstructeur.”
Zenuwachtig
“Jarenlang heb ik verschillende baantjes gecombineerd en reisde ik door Europa. Op een gegeven moment bedacht ik mij dat ik dit bestaan niet eeuwig zou kunnen volhouden en toch eens serieus moest nadenken over wat ik nou echt zou willen doen. Ik had nog steeds geen idee wat ik wilde, maar het leek mij in ieder geval een goed idee om een ‘normale’ baan te vinden en een opleiding te volgen. Dit lukte ook en zo kwam ik in de kantoorwereld terecht. In 2015 had ik net een kind gekregen, werkte ik ergens op kantoor, toen ik een vacature voor manschap bij de brandweer voorbij zag komen. In eerste instantie had ik nog wel de nodige bezwaren. Ik zou te oud zijn, ik had net een kind gekregen en we waren bezig met verhuizen. Maar je kunt heel veel dingen bedenken waarom iets niet zou lukken en uiteindelijk heb ik toch een brief geschreven. Ik werd uitgenodigd en de sporttest haalde ik met gemak. Ik ben behoorlijk sportief en had er bovendien keihard voor getraind. De 24-uurs-test in Bergschenhoek zorgde ervoor dat ik deze baan nog liever wilde hebben. Tijdens die test krijg je ook allerlei technische opdrachten. Daarvoor had ik al zoveel mogelijk bijgespijkerd door bijvoorbeeld banden te verwisselen. Daarna volgde nog een psychologische test en een pittig gesprek met twee ploegchefs en twee dames van hr. Ik had er alles aan gedaan, maar dacht dat ik de baan niet zou krijgen. Gelukkig kreeg ik snel daarna het verlossende telefoontje dat ik was aangenomen.”
Wietplantage
“Mijn eerste uitruk was direct tijdens mijn eerste stagedienst op kazerne Laak. We werden gealarmeerd voor wateroverlast in een flat. Het stroomde langs de muren van enkele bewoners naar beneden. We hebben het appartement gevonden waar het water waarschijnlijk vandaan kwam en toen daar niemand aanwezig bleek te zijn, hebben we een ruitje ingetikt om binnen te komen. Daar troffen we een gigantische wietplantage aan. De bewoners hadden een waterbassin gebouwd met 500 liter water, maar dat was geknapt en het appartement was in een zwembad veranderd. Na die eerste dienst kwam ik met een goed verhaal thuis. Vanaf het eerste moment voelde ik mij op mijn plek. Bij al mijn andere banen heb ik nooit het gevoel gehad mijzelf te kunnen zijn en dat is nu wel zo. Ik ben er nog steeds weleens verbaasd over dat dit nu mijn werk is. Bij de brandweer is het werk ontzettend divers en afwisselend. Uiteraard brengt het ook een bepaald soort stress met zich mee. Wij zijn het laatste hulpmiddel, na ons komt er niemand meer. In feite zijn we nooit op tijd, want de brand is er al. Die keer dat we een melding van een woningbrand kregen waarbij een meisje aan de dakrand hing, staat mij nog helder op het netvlies. Aanrijdend was mijn taak als manschap om de chauffeur te gidsen. Dan wil je het liefste zo snel mogelijk zijn. Het meisje was helaas al naar beneden gevallen toen we aankwamen. Het voelde alsof ik in een slechte film was beland. Ik weet niet hoe het met haar is afgelopen. Ik moest eraan wennen dat we dat zelden te horen krijgen. Maar misschien moet je dat soort dingen wel niet willen weten. De nazorg is in ieder geval goed geregeld bij de brandweer. Als collega’s praten we na een (heftig) incident altijd na en als het nodig is worden we professioneel opgevangen. Bovendien heb ik een fijne partner, maar ook familie en vrienden als vangnet.”
Lifeguard
“Inmiddels zit ik ook in het Surf Rescue Team en ben ik daarnaast ook inzetbaar als lifeguard op het Haagse strand. We patrouilleren op het strand, waarschuwen mensen voor de gevaren van de zee en treden repressief op als dat nodig is. Soms gaat het ook om leven en dood. Zo hebben we onlangs nog met het Surf Rescue Team een meisje uit het water gehaald dat zelfmoord wilde plegen.”
“Er is nog zoveel te doen en te ontdekken binnen de brandweer. Ik vind de hoogwerker een machtig voertuig en zou het ook leuk vinden om chauffeur te worden. Ik heb een brede interesse en wil zoveel mogelijk dingen blijven leren!”
Dit is één van de achttien verhalen van onze collega’s. Wil je meer lezen? Bekijk dan het magazine Brandweerwerk.
